Άλλο ένα απόγευμα που κάθομαι κλεισμένη στον εαυτό μου και στις σκέψεις μου. Είναι που η συγκυρία και οι καταστάσεις δεν μου αφήνουν περιθώριο να σκεφτώ τίποτε άλλο παρά μόνο τα γεγονότα που εκτυλίσσονται γύρω μου το τελευταίο διάστημα.
Ήταν γύρω στις 19:00 όταν άνοιξα το ραδιόφωνο και ενημερώθηκα για τα γεγονότα που εκτιλήχθησαν στο Χυτήριο Θέατρο. Αποφάσισα να μπω και σε κάποια ιστοσελίδα για να παρακολουθήσω εκτενέστερα το θέμα. Ίσως ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε πίστευα σε τίποτα από ότι άκουγα και ότι έβλεπα. Στο συγκεκριμένο Θέατρο θα ανέβαινε η παράσταση Corpus Christi η οποία αποτελέι μια αμφιλεγόμενη ιστορία για τον άνθρωπο σε μια κοινωνία που " παραπαίει" ανάμεσα σε χαμένες αξίες και ιδανικά. Ουσιαστικά επανεξετάζει και αναδημιουργεί την ιστορία του Ιησού και των δώδεκα μαθητών του. Ποτέ δε μπορούσα να φανταστώ πως μία παράσταση θα δημιουργούσε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Έξω από το Θέατρο διμοιρίες των Ματ να έχουν περικυκλώσει τον χώρο, δήθεν θρησκόληπτοι που ασπάζονται τον χριστιανισμό να φωνάζουν και να απειλούν συνεχώς ενώ την παράσταση για ακόμη μία φορά δε δίστασαν να κλέψουν άτομα που τάσσονται υπέρ της χρυσής αυγής τα οποία τρομοκρατούσαν συνεχώς τους ηθοποιούς της παράστασης.
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Λαέρτη Βασιλείου,σκηνοθέτη της παράστασης ο οπόιος ανέφερε τα εξής: ''Είμαστε η χώρα που γέννησε το θέατρο, τον πολιτισμό και δεν μπορεί να είναι προνόμιο μιας ολιγομελής ομάδας ανθρώπων να καπηλεύονται τον εθνικό ύμνο και την χριστιανορθόδοξη πίστη.'' Επίσης από την πλευρά του το σωματείο ελλήνων ηθοποιών δήλωσε: Η ελεύθερη έκφραση, ή ευαίσθητη ματιά σε κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν είναι σκοπός της τέχνης του ηθοποιού και κατά συνέπεια όλων των τεχνών. Για αυτό το λόγο είμαστε ενάντια σε ό,τι το περιορίζει, ελέγχει, υπονομεύει τη δουλειά μας και την εξέλιξη μας. Η βαρβαρότητα, η βία, η καταστολή, η λογοκρισία, και η επιβολή περιορισμών στη τέχνη και στη ζωή εντείνονται όλο και περισσότερο. Και όταν η τέχνη λογοκρίνεται, λογοκρίνεται και η ζωή.
Ποιός πίστευε ποτέ ότι εν έτη 2012 άτομα που πρεσβέυουν ακροδεξιές απόψεις θα βρισκόντουσαν χθες απ'έξω από το θέατρο χαιρετώντας ναζιστικά. Εικόνες που σε πάνε πολύ πίσω.Γύρω στο 1944. Εικόνες ντροπής για τον ίδιο τον Πολιτισμό.
Ποιός πίστευε ποτέ ότι η χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και πρέσβευε τα ιδεώδη και τις αξίες, που γέννησε το πολιτισμό θα κατέληγε σε μια χώρα που καθημερινώς '' Τρώει τα παιδιά της'', καπηλεύεται δημοκρατικές αξίες, καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα και περιορίζει μέρα με τη μέρα την ελευθερία της σκέψης, της δημιουργηκότητας και της ελεύθερης βούλησης.
Η Μελίνα Μερκούρη είχε πει πως η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό είναι, η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της,και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς...
Πόσο δίκιο είχε... Φτάσαμε στο 2012 και είμαστε στο κανείς... Υπάρχει δυστυχώς μεγάλη μερίδα ατόμων που μένει θεατής σε ότι συμβαίνει γύρω της. Αμμέτοχοι στο κάθετι . Που αφήνει συνεχώς την αξιοπρέπεια της να χάνεται. Πλέον όλοι έχουν γίνει ένα με τη μάζα. Μεταμοντερνισμός βλέπεις. Κανένας προβληματισμός,καμία ανησυχία για το μέλλον. Όσο για τον πολιτισμό;;Που πήγαν τα βιβλία, το θέατρο,ο κινηματογράφος, οι επίσκεψεις στους αρχαιολογικούς χώρους, η παρακολούθηση μιας συναυλίας;; Πλέον τα clubs, τα σκυλάδικα και κανένα περιοδικό της πλάκας είναι αυτά που απασχολούν αρκετή μερίδα ατόμων,και κυρίως νέων. Αυτά ήταν τα άτομα χθες που θέλησαν ''υποτίθεται'' να διαμαρτυρηθούν για την παράσταση. Άτομα που δεν έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους Νίκο Καζαντζάκη και Γιάννη Ρίτσο. Άτομα που ποτέ δε γνώρισαν το έργο της Μελίνας Μερκούρη, άτομα που τιμούν και εξυμνούν όπου σταθούν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τους υποστηρικτές του. Άτομα που δεν γνώρισαν πότε την ποίηση, που οικειοποιούνται με το έτσι θέλω τον εθνικό ύμνο και τον ''χριστιανισμό''. Άτομα που μόνο λύπηση μου προκαλούν και τίποτε παραπάνω. Πότε θα ξημερώσει για αυτούς άραγε;;Ποιός ξέρει...Μπορεί και ποτέ...
Δυστυχώς για αυτούς όμως υπάρχει και μια άλλη μερίδα ατόμων πιο ισχυρή. Μπορεί να μην εντάσσεται επ' ουδενί με τη μάζα όμως σέβεται ακόμη τον πολιτισμό, διαβάζει και παρακολουθεί τα πολιτιστικά δρώμενα και το κυριοτερο κράταει τα μυαλά της ανοιχτά και σκέφτεται. Αυτά είναι τα φωτεισμένα μυαλά που προάγουν και διατηρούν ακόμη τον πολιτισμό. Εκείνοι που βρέθηκαν χθες έξω από το Χυτήριο Θέατρο όχι μόνο δεν τον προάγουν αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να τον σπηλώνουν στον χείριστο βαθμό.
Το κείμενο μου για κάποιους μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό, για άλλους γραφικό ενώ για άλλους απλά ασήμαντο. Όπως έχω αναφέρει και σε άλλα κέιμενα μου δεκτές όλες οι απόψεις. Το μόνο που θέλησα ήταν να αποτυπώσω ακόμη μια φορά στο χαρτί τις σκέψεις μου με την ελπίδα πως θα υπάρξει ''ζύμωση'' και ανταλλάγη απόψεων πάνω στο εν λόγω θέμα.
Καλή συνέχεια και να Θυμάστε: O αληθινός Χριστός περπατάει και αγωνίζεται μαζί με τους ανθρώπους.(Ν.Καζαντζάκης)
Ήταν γύρω στις 19:00 όταν άνοιξα το ραδιόφωνο και ενημερώθηκα για τα γεγονότα που εκτιλήχθησαν στο Χυτήριο Θέατρο. Αποφάσισα να μπω και σε κάποια ιστοσελίδα για να παρακολουθήσω εκτενέστερα το θέμα. Ίσως ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε πίστευα σε τίποτα από ότι άκουγα και ότι έβλεπα. Στο συγκεκριμένο Θέατρο θα ανέβαινε η παράσταση Corpus Christi η οποία αποτελέι μια αμφιλεγόμενη ιστορία για τον άνθρωπο σε μια κοινωνία που " παραπαίει" ανάμεσα σε χαμένες αξίες και ιδανικά. Ουσιαστικά επανεξετάζει και αναδημιουργεί την ιστορία του Ιησού και των δώδεκα μαθητών του. Ποτέ δε μπορούσα να φανταστώ πως μία παράσταση θα δημιουργούσε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Έξω από το Θέατρο διμοιρίες των Ματ να έχουν περικυκλώσει τον χώρο, δήθεν θρησκόληπτοι που ασπάζονται τον χριστιανισμό να φωνάζουν και να απειλούν συνεχώς ενώ την παράσταση για ακόμη μία φορά δε δίστασαν να κλέψουν άτομα που τάσσονται υπέρ της χρυσής αυγής τα οποία τρομοκρατούσαν συνεχώς τους ηθοποιούς της παράστασης.
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Λαέρτη Βασιλείου,σκηνοθέτη της παράστασης ο οπόιος ανέφερε τα εξής: ''Είμαστε η χώρα που γέννησε το θέατρο, τον πολιτισμό και δεν μπορεί να είναι προνόμιο μιας ολιγομελής ομάδας ανθρώπων να καπηλεύονται τον εθνικό ύμνο και την χριστιανορθόδοξη πίστη.'' Επίσης από την πλευρά του το σωματείο ελλήνων ηθοποιών δήλωσε: Η ελεύθερη έκφραση, ή ευαίσθητη ματιά σε κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν είναι σκοπός της τέχνης του ηθοποιού και κατά συνέπεια όλων των τεχνών. Για αυτό το λόγο είμαστε ενάντια σε ό,τι το περιορίζει, ελέγχει, υπονομεύει τη δουλειά μας και την εξέλιξη μας. Η βαρβαρότητα, η βία, η καταστολή, η λογοκρισία, και η επιβολή περιορισμών στη τέχνη και στη ζωή εντείνονται όλο και περισσότερο. Και όταν η τέχνη λογοκρίνεται, λογοκρίνεται και η ζωή.
Ποιός πίστευε ποτέ ότι εν έτη 2012 άτομα που πρεσβέυουν ακροδεξιές απόψεις θα βρισκόντουσαν χθες απ'έξω από το θέατρο χαιρετώντας ναζιστικά. Εικόνες που σε πάνε πολύ πίσω.Γύρω στο 1944. Εικόνες ντροπής για τον ίδιο τον Πολιτισμό.
Ποιός πίστευε ποτέ ότι η χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και πρέσβευε τα ιδεώδη και τις αξίες, που γέννησε το πολιτισμό θα κατέληγε σε μια χώρα που καθημερινώς '' Τρώει τα παιδιά της'', καπηλεύεται δημοκρατικές αξίες, καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα και περιορίζει μέρα με τη μέρα την ελευθερία της σκέψης, της δημιουργηκότητας και της ελεύθερης βούλησης.
Η Μελίνα Μερκούρη είχε πει πως η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό είναι, η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της,και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς...
Πόσο δίκιο είχε... Φτάσαμε στο 2012 και είμαστε στο κανείς... Υπάρχει δυστυχώς μεγάλη μερίδα ατόμων που μένει θεατής σε ότι συμβαίνει γύρω της. Αμμέτοχοι στο κάθετι . Που αφήνει συνεχώς την αξιοπρέπεια της να χάνεται. Πλέον όλοι έχουν γίνει ένα με τη μάζα. Μεταμοντερνισμός βλέπεις. Κανένας προβληματισμός,καμία ανησυχία για το μέλλον. Όσο για τον πολιτισμό;;Που πήγαν τα βιβλία, το θέατρο,ο κινηματογράφος, οι επίσκεψεις στους αρχαιολογικούς χώρους, η παρακολούθηση μιας συναυλίας;; Πλέον τα clubs, τα σκυλάδικα και κανένα περιοδικό της πλάκας είναι αυτά που απασχολούν αρκετή μερίδα ατόμων,και κυρίως νέων. Αυτά ήταν τα άτομα χθες που θέλησαν ''υποτίθεται'' να διαμαρτυρηθούν για την παράσταση. Άτομα που δεν έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους Νίκο Καζαντζάκη και Γιάννη Ρίτσο. Άτομα που ποτέ δε γνώρισαν το έργο της Μελίνας Μερκούρη, άτομα που τιμούν και εξυμνούν όπου σταθούν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τους υποστηρικτές του. Άτομα που δεν γνώρισαν πότε την ποίηση, που οικειοποιούνται με το έτσι θέλω τον εθνικό ύμνο και τον ''χριστιανισμό''. Άτομα που μόνο λύπηση μου προκαλούν και τίποτε παραπάνω. Πότε θα ξημερώσει για αυτούς άραγε;;Ποιός ξέρει...Μπορεί και ποτέ...
Δυστυχώς για αυτούς όμως υπάρχει και μια άλλη μερίδα ατόμων πιο ισχυρή. Μπορεί να μην εντάσσεται επ' ουδενί με τη μάζα όμως σέβεται ακόμη τον πολιτισμό, διαβάζει και παρακολουθεί τα πολιτιστικά δρώμενα και το κυριοτερο κράταει τα μυαλά της ανοιχτά και σκέφτεται. Αυτά είναι τα φωτεισμένα μυαλά που προάγουν και διατηρούν ακόμη τον πολιτισμό. Εκείνοι που βρέθηκαν χθες έξω από το Χυτήριο Θέατρο όχι μόνο δεν τον προάγουν αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να τον σπηλώνουν στον χείριστο βαθμό.
Το κείμενο μου για κάποιους μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό, για άλλους γραφικό ενώ για άλλους απλά ασήμαντο. Όπως έχω αναφέρει και σε άλλα κέιμενα μου δεκτές όλες οι απόψεις. Το μόνο που θέλησα ήταν να αποτυπώσω ακόμη μια φορά στο χαρτί τις σκέψεις μου με την ελπίδα πως θα υπάρξει ''ζύμωση'' και ανταλλάγη απόψεων πάνω στο εν λόγω θέμα.
Καλή συνέχεια και να Θυμάστε: O αληθινός Χριστός περπατάει και αγωνίζεται μαζί με τους ανθρώπους.(Ν.Καζαντζάκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου