Tάσεις Φυγής

Πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω.Είτε κάνοντας ταξίδια με τους γονείς μου και με φίλους,είτε πηγαίνοντας ταξίδια νοερά σε κάποιο μέρος(στην δεύτερη επιλογή άλλωστε σου δίνεται η δυνατότητα να επιλέξεις πως θα είναι  το μέρος στο οποίο θα πας και να το εξερευνήσεις όπως ακριβώς εσύ θέλεις). Εγώ σχεδόν πάντα διάλεγα την πρώτη επιλογή.Όχι γιατί δεν έχω φαντασία ή γιατί δεν είμαι ονειροπόλος ίσα ίσα,απλά το να ζήσεις το ταξίδι είναι κάτι το διαφορετικό. Ας πούμε, γνωρίζεις ποικίλα μέρη, διάφορους τύπους ανθρώπων με διαφορετικά πιστέυω και απόψεις ενώ παράλληλα βλέπεις και έναν άλλον τρόπο ζωής από αυτόν που ίσως να έκανες τόσα χρόνια.

  Το τελευταίο διάστημα παρατηρώντας τον εαυτό μου,διαπίστωσα πως έχω αρχίσει για κάποιον ανεξήγητο λόγο να έχω τάσεις φυγής. Θες το ότι με κούρασε η Αθήνα;Θες το ότι βαρέθηκα τα ίδια πράγματα;( Είναι που από ένα σημείο και μετά η μονοτονία έρχεται να αντικαταστήσει το κάθετι και τα κάνεις όλα κάπως μηχανικά). Άλλωστε αυτή η μονοτονία και η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων και καταστάσεων μας έχει ΄φάει΄.
   Το κακό βέβαια είναι πως αυτό άρχισα να το παρατηρώ και στους γύρω μου, με την μόνη διαφορά πως εγώ άρχισα να κάνω διάφορα μικρά πράγματα για να ξεφύγω από την ΄΄ λούμπα΄΄ αν θέλετε της μονοτονίας.
   Γιατί όμως κανείς να μην κάνει τίποτα για να ξεφύγει από αυτό που τον τρώει και δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα,παρά μόνο είναι θεατής σε αυτή τη κατάσταση και να ζει σαν παθητικός δέκτης της ζωής του; Kαι δεν μιλάω για ανέφικτα πράγματα!Μιλώ για ένα ταξίδι καθώς και την στροφή στην τέχνη.
   Αρχικά ένα ταξίδι σε βοηθά να αλλάξεις παραστάσεις,να γνωρίσεις πτυχές του εαυτού σου που ίσως δε γνώριζες και να συναναστραφείς με άτομα άλλης ιδιοσυγκρασίας από σένα.
   Όσον αφορά την τέχνη;; Αποτελέι κατά τη γνώμη μου τεράστια διέξοδο για να ξεφύγεις από καταστάσεις που σε κουράζουν και σε κατακερματίζουν.Για παράδειγμα ένα βιβλίο,ένα θεατρικό έργο,ένα κινηματογραφικό έργο ακόμα και ένα τραγούδι που θα ακούσεις στο ραδιόφωνο, καθώς και η ζωγραφική μπορούν να σε κάνουν να ξεφύγεις από αυτό που σε τρώει. Μπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και να βγάλεις από μέσα σου συναισθήματα που για κάποιο λόγο τα έπνιγες τόσο καιρό και δεν ήθελες να βγούν στην επιφάνεια.
    Τι περιμένεις λοιπόν; Δραστηριοποιήσου, ξεπέρασε τους φόβους σου, εκδήλωσε τα συναισθήματα σου, βρες ένα καταφύγιο για σένα, βγες από το αδιέξοδο που έχεις πέσει,και το σημαντικότερο μίλα με τους φίλους σου,με τους γονείς σου ακόμα και με τον περαστικό στο δρόμο ίσως να σε βοηθήσει. Μόνο τότε θα μπορέσεις να νιώσεις ελεύθερος και θα μπορέσεις να βρείς το καταφύγιο που ψάχνεις.
   Δεν ξέρω γιατί μπήκα στην διαδικασία να γράψω ένα τέτοιο κείμενο. Απλά είναι που βλέπω στα μάτια πολλών την απογοήτευση και την θέληση που έχουν για  να ξεφύγουν από κάτι αλλά για κάποιον λόγο μένουν αμμέτοχοι σε όλο αυτό και κάποιος ανασταλτικός παράγοντας τους εμποδίζει να το κάνουν. Ελπίζω εσύ να βρέις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το καταφύγιο που ψάχνεις γιατί...Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς...

Καλό βράδυ...

Όπως είχε γράψει και ο Pablo nerouda στο ποίημα του ΄΄Ας βγούμε΄΄ :  Να κρατήσουμε τη σκιά για να δούμε αν από το σκοτάδι μπορούμε να βγούμε και να ψαχουλέψουμε στους τοίχους και να παραφυλάξουμε το φως για να το τσακώσουμε κι έτσι μια για πάντα να μας ανήκει ο ήλιος της κάθε μέρας.